سالهاست که دکتر وحید محلاتی را می شناسم
ماه های اولی که وارد دانشکده داروسازی شدم و هنوز داروسازی را هم خوب نمی شناختم چه رسد به “صنف” آن را مصادف شد با داستان همیشگی اعطای حق زدن داروخانه به پراتیک ها. ما جوجه های نوظهور که جرات سوال هم نداشتیم چه رسد با اینکه خودی نشان بدهیم. آن روزها حرف زدن خیلی هزینه داشت من از روزهای خیلی قبل تر از ۷۶ حرف می زنم. همان روزها بود که دکتر وحید محلاتی را شناختم که نقل می شد مرتب بین مجلس و دانشکده در رفت و آمد است. هرروز یک نماینده ی مجلس را به دانشکده می آوردند و …
نماینده ی کلاسشان بود و در جلسه های نمایندگان ورودی هیچوقت هیچکس با داد و بیداد و کلک نمی توانست چیزی را به ۶۶ ی ها تحمیل کند. اما اگر خواهشی داشتی یا مشکلت را بیان می کردی هم هیچکس مثل دکتر محلاتی برای کمک آماده نبود.
کم کم که یاد گرفتیم “صنف” چیست و حرکت صنفی عجب حرکت نه چندان موزونی است که در داروسازی هم برحسب اتفاق بسیار رخ می دهد. از آن سالها تا امروز جریان صنفی نبوده که دکتر وحید محلاتی را در آن دخیل ندیده باشیم.
در این روزها نسل آدم های اینگونه رو به انقراض است. آدم هایی که منافع جمعی می شناسند و برای منطق و حق ارزش قائل هستند. داروسازهایی که داروسازی را دوست می دارند فارغ از اینکه کجای داستان داروسازی هستند و منافع خودشان به کندن کدام تکه از این بدن زخمی وابسته است. داروسازهایی که فرقی نمی کند که تو از صنعت می گویی یا دانشگاه یا داروخانه یا واردات یا سیستم توزیع، چون از داروسازی می گویی با دقت و حساسیت می شنود و فکر می کند و بی تفاوت نمی گذرد. دکتر محلاتی از این معدود هاست.
بارها و بارها در جلسات مختلف با هم حضور داشته ایم و پایبندی او به حقیقت و منطق را فارغ از موضوع آزموده ام. فرقی نمی کرد که نماینده ی صنف پخش باشد یا یک داروساز عادی، اگر از حق و منطق حرفی داری دکتر محلاتی خریدار است.
من به دکتر محلاتی رای می دهم چون نیاز امروز این جماعت داروسازی است که کم کم خودش هم خودش را نمی شناسد. تفکر غالب جامعه ی داروسازی ما که جز منافع کوتاه مدت و کوچک فردی یا سازمانی خودش را نمی بیند و بعضا حتی حیثیت کل جامعه ی داروسازی را فدای یک روز بیشتر نشستن پشت میزی یا چند ریالی بیشتر می کند، شخصیتی چون دکتر محلاتی است که در جامعه ی پزشکی نماینده ی شایسته ای باشد و با منطقی حقوق صنف ما را طلب کند که برای هر ذهنی قابل پذیرش باشد.
امروز که از شخصیت اساتیدمان تا افتخارات صنعت و تولیدمان تا حق فنی ناچیزمان و تا موجودیت شغلی ما، همه و همه را هدف گرفته اند، امروز بیش از هرزمان نیازمند فرستادن چهره ای موجه و معقول به نظام پزشکی هستیم تا ارزش داروسازی مظلوم کشور را احیا کند.
من به دکتر محلاتی رای می دهم چون سالهاست که حرکت صنفی را تمرین می کند، چون با همه ی آنها که او را می شناسند جز با منطق و حق سخن نگفته است، چون به هرجا پاگذاشته منشا تحول و پیشرفت شده و در یک کلام چون داروساز خوبی است.