سینامه نشریه داخلی سیناژن بود که چند صباحی منتشرشکردیم و سرمقاله نویسش من بودم

————————————————————————————————————–

اولین سی نامه سیناژنی ها در دست شماست. اینکه چرا سی نامه متولد شد و اینکه هیات تحریریه چه در سر دارد، شاید خالی از لطف نباشد. هر بار که با بچه های سیناژن به بهانه های مختلف صحبت می کردم، تفکری جدید و استعدادی نو را کشف می کردم. دانستم که جماعتی صادق ، کوشا ، با هوش و صاحب تفکر حتماً باید رسانه ای برای ارتباط عقاید داشته باشند و این نیاز با هر روز بزرگ شدن سیناژنمان بیشتر احساس خواهد شد. شاید از این طریق بتوانیم چهره محبت ، خشم ، غم یا شادی یکدیگر را جدای از دغدغه ها ، فشارها و بحرانهای کاری ببینیم ، شاید سی نامه بتواند ما را به این باور برساند که چقدر می توانیم همدیگر را دوست بداریم و چقدر حرفهای نگفته داریم، حرفهایی که شاید هیچکس جز ما سیناژنی ها نمی فهمد. یادمان هست که در جلسه پایان سال شنیدیم : ” سیناژن یک فرهنگ است ، یک حماسه است ، سیناژن یک پدیده است ” و چه کسی جز ما می تواند این فرهنگ و هویت نا نوشته را منتشر سازد و زبان رایج ما را به جدیدترها بیاموزد. اینکه ما تک تک برای تمامی آنچه داریم بسیار تلاش کرده ایم، اینکه از کجا شروع کرده ایم و اینکه چگونه راه را طی کرده ایم داستانی است که روایت آن را تنها ما می دانیم. پس سی نامه خواهیم نوشت و از همه سیناژنی ها دعوت می کنیم که به جمع ما بپیوندند .

شروع سی نامه آنگونه که می خواستیم نبود، بیشتر قلم سیناژنی ها را می خواستیم تا قلم دیگران به روایت سیناژنی ها را اما تلاش کردیم که در شأن خوانندگان باشد و ساعتی از فراغت شما را پر کند.

سال ۱۳۸۸ را بسیار فرهنگی آغاز کرده ایم چرا که برای ارتقای سیناژنمان نیاز داریم که خوب همدیگر را بشناسیم و خوب با هم گفتگو کنیم. سی نامه محلی برای درد دلهاست ، برای خندیدن ها ، برای انتقاد و برای همه آنچه باید گفته شود. میدان را فراهم کرده ایم و گوی طبع جوان و پرشور از آن شماست محصولی دیگر از سیناژن بیافرینیم که دوای دردهای تنهاییمان باشد.