سینامه ۳

اشتراک گذاری

سینامه ۳

Like
Like Love Haha Wow Sad Angry
2

رمضان آمد ، رمضان ماه سحر ، ماه عشق ، ماه امید

رمضان یعنی در اوج تاریکی و ظلمت ، از خواب برخیز ، کابوس رها کن ، دل از رویا خالی کن ، عزم جزم کن که سحر نزدیک است. این وعده ی حق همواره محقق می شود و سحر می آید.

رمضان یعنی امید، یعنی شب شکستن با خدا ، رمضان یعنی دست شستن از حرام ، ماه دلهای پاک و مشتاق ، ماه آنان که مترصد فرصتی هستند برای تمرین فراغت از حرام ، از دروغ ، از افترا و از ظلم که مبادا در رمضان دلی بشکند یا اشکی بریزد. رمضان ماه تمرین است تمرین گذران روزهای سخت ، تمرین با هم بودن و با هم به یک قبله نگریستن ، تمرین عشق و تمرین پایمردی تا یک الله اکبر دیگر که تو را بر سفره ای شیرین و پاک می کند.

ماه خدا ، مگر نه اینکه همه ی ماهها که نه همه چیز از آن اوست، نه، یعنی ماه با خدا بودن ، در کنار خدا بودن ، صمیمی تر از همیشه به یاد آوردن که دست او بالای همه دست هاست.

ماه شب های قدر ، شبی که از هزار ماه برتر است ، شب های قرآن و شب های دادخواهی ، خدا را به کلامش قسم دادن و تا دمیدن سپیده دم چشم نبستن ، از دل الغوث الغوث گفتن ، فریاد فریاد ، فریاد از گناه و فریاد تا سحر برسد. خداوند را به تمامی اسمای حسنی صدا کردن و هر بار باز هم فریاد فریاد ، از رحمان و رحیم آغاز کردن و از قهر و قدرت گفتن و در نهایت به یا حافظا لایغفل ( ای نگهبانی که غفلت نمی ورزد ) ختم کردن .

آنجاست که باور  داشتن چنین نگهبانی در دل می نشیند ، امید گل می دهد و سحر می دمد. قرآن از سر بر می داریم و در دست می گیریم و می خوانیم : الا به ذکر الله تطمئن القلوب .

رمضان ماه کاشتن جوانه های امید در شوره زار دل است ، ماه حس کردن کویر به مدد تلاش و امید به لطف یزدان پاک. لب های خشک ، تن های خسته و دلهای رنجور به ندای الله اکبر اذان احیا می شود ، جوانه ها خواهند رست و باغ زندگی سبز می شود.

هرچند من ندیده ام این کوربی خیال

این لنگ شب که گیج و عبوس است

خود را به روشن سحر

نزدیک تر می کند،

لیکن شنیده ام که شب تیره – هرچه هست ـ

آخر ز تنگه های سحرگه گذرکند …

Like
Like Love Haha Wow Sad Angry
2

نظر بدهید